Παρά τη σταδιακή αποδοχή των κριτηρίων ESG από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, εξακολουθεί να υπάρχει σημαντική σύγχυση σχετικά με ορισμένες βασικές αρχές και τον τρόπο πρακτικής εφαρμογής τους στη ναυτιλιακή βιομηχανία.

Η ναυτιλία αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της παγκόσμιας οικονομίας, αλλά ταυτόχρονα ευθύνεται για το 2% των παγκόσμιων εκπομπών CO2 που σχετίζονται με την ενέργεια. Λόγω αυτού του περιβαλλοντικού αποτυπώματος, από το 2011 εφαρμόστηκαν παγκόσμια υποχρεωτικά μέτρα μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου (GHG) – όπως ο Δείκτης Σχεδιαστικής Ενεργειακής Απόδοσης (EEDI) και το Σχέδιο Διαχείρισης Ενεργειακής Απόδοσης Πλοίου (SEEMP) – ώστε να ενθαρρυνθούν οι ναυτιλιακές εταιρείες να περιορίσουν το αποτύπωμά τους. Έκτοτε, θεσπίστηκαν περαιτέρω κανονιστικά εργαλεία και πρωτοβουλίες για την υποστήριξη αυτής της μετάβασης στον κλάδο, από τη Στρατηγική Μείωσης Εκπομπών του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (IMO) για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής (μηδενικές εκπομπές έως το 2050), έως και την ένταξη της θαλάσσιας μεταφοράς στο Σύστημα Εμπορίας Εκπομπών (EU ETS) το 2024 και τη θέσπιση απαιτήσεων για τις εκπομπές GHG από την πηγή έως την κατανάλωση (FuelEU Maritime) από το 2025.

Για να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι, οι ναυτιλιακές εταιρείες πρέπει να επενδύσουν σε τεχνολογικές καινοτομίες ώστε οι στόλοι και οι λειτουργίες τους να γίνουν πιο αποδοτικοί. Ωστόσο, αυτή η μετάβαση παρουσιάζει σημαντικές προκλήσεις στην εφαρμογή της, από την εμπορευματοποίηση των καινοτομιών μέχρι τις απαραίτητες διαδικασίες για τη διασφάλιση μεγαλύτερης διαθεσιμότητας και διαφάνειας δεδομένων, τόσο στις ίδιες τις λειτουργίες όσο και στην ευρύτερη εφοδιαστική αλυσίδα, ώστε να ανταποκρίνονται στις αυξανόμενες απαιτήσεις πελατών και ρυθμιστικών αρχών.

Αυτή η ριζική μετάβαση επηρεάζει τους ανθρώπους σε όλα τα επίπεδα των οργανισμών, καθώς καλούνται να αναπτύξουν και να αποκτήσουν νέες δεξιότητες και ικανότητες για να εξασφαλίσουν ασφαλείς και αποδοτικές λειτουργίες προς την επίτευξη του στόχου του ΙΜΟ για το 2050 και μετέπειτα. Η καλλιέργεια νοοτροπίας ESG στον κλάδο μέσω εκπαίδευσης θα οδηγήσει σε πολιτιστική αλλαγή, θα ενισχύσει τη λογοδοσία της ηγεσίας, θα εμπλέξει το πλήρωμα, τους εργαζόμενους και τα διοικητικά στελέχη, θα εξαλείψει εμπόδια και θα μειώσει τις αντιστάσεις στην αλλαγή. Θα ενισχύσει τη διαφάνεια στον κλάδο και θα αποτρέψει τους κινδύνους συνέχισης φαινομένων «πράσινου ξεπλύματος» και διαφθοράς.

[1] Deloitte. (2021). ESG στη ναυτιλιακή βιομηχανία